- Ana sayfanın sağ tarafında 'KIRıKLAR KIRıKLAR' İLK BÖLÜMLER başlığı altında yayınlanmış diğer  bölümlerini okuyabilirsiniz.

15.01.2012

Hadi ilk kez. Hadi, olur, olacak da, ama inanırsanız olur.

Ama çalışırsanız olur. Ama olur. Yeter ki, dikin kuyruğu havaya ve de,

‘Ben de varım, ben de bu ülkenin vatandaşıyım arkadaş,  Atatürk benim, bana ait  de’.

‘Beni yabana atamazsın hemşerim de’.

‘Benim başıma Atatürk gibi bir talih kuşu kondu,

Ben talihime de, talihimin ismine de sahip çıkıyorum, bundan sonra, bilmiş olun de’.

‘Meydanı boş buldunuz galiba birader de’.

‘Bir adım, bin adım olur,

Sonra bir milyon adım olur de’.

Çıkın kaderinizden dışarı,

Vatandaş olun,

Bu ülkeyi kuran adamın, isminin bekçisi olun,

Giyin ayakkabınızı çıkın evinizden.

Hadi,

Kararlı,

Çekinmeden,

Üşenmeden.

Gelin haftaya cumartesi Anıtkabir’e.

Gelin ki,

Başaralım hep beraber.

Gelin ki,

Sahip çıkın,

Kara tahtanın üstünden,

Sizlere gülümseyen adamın,

İsmine.

Hani o beğenmedikleriniz var ya,

Hani o şikayet ettikleriniz var ya,

Hani o ‘ne olacak bu memleketin hali’ demenize neden olanlar var ya,

Onlar neden oldu biliyor musunuz?

Siz ayakkabılarınızı  giyip,

Kollarınızı sıvayıp,

İnandıklarınız uğruna çalışmadığınız için oldu.

Hiç mi ders almadınız?

Hiç mi farkında değilsiniz bu güne kadar yapmadıklarınızı?

Hiç mi içinizde, aklınızda,

Yüreğinizde bir sızı yok  yapmadıklarınız için pişmanlık adına?

Hiç mi bu ülkenin ortağı olduğunuzu  hissetmiyorsunuz?

Hiç mi sorumlu hissetmiyorsunuz kendinizi bu ülke için?

Hiç mi önemsemiyorsunuz bu ülkenin geleceğini?

Bu ülkeyi kuranlara,

Bu ülkenin bağımsızlığı için ölenlere,

Demokrasi için,

Cumhuriyet için canını bir kez dahi düşünmeden verenlere,

Hiç mi borçlu hissetmiyorsunuz kendinizi?

Hiç mi vefa duygusu yok derinlerinizde bir yerde?

İyi düşünün.

Bir kez daha bakın içinize,

Aklınıza,

Vicdanınıza,

Ruhunuza,

Ve sizin, çocuklarınızın, torunlarınızın geleceklerine ve,

Sonra bir karar verin.

Ve giyin ayakkabılarınızı,

Kalkın gelin Anıtkabir’e.

Haftaya cumartesi günü.

Deyin ki,

Özür dileriz Atam.

Biz bilemedik, eksik yaptık, hata yaptık deyin.

Amma,

Sonra da deyin ki,

Artık akıllandık.

Gördük neyin ne olduğunu,

 Uğruna kolları sıvayıp da çalışmazsan,

Olmuyormuş, aldık ağzımızın payını,

Amma,

Şimdi başlıyoruz yeniden deyin.

İlk senin adına sahip çıkacağız,

Sonra da durmayacağız,

Demokrasi için,

Laik bir cumhuriyet için,

Hep çalışacağız deyin.

Bir daha kaderine bırakmayacağız bu ülkenin geleceğini deyin.

Siz sadece bir oy değilsiniz.

Sizler bir oydan çok daha fazlasınız.

‘Ne olacağına sen karar ver’ bu memleketin,

‘Ne olacak bu memleketin hali’ diyeceğine.

Ve,

Kalk gel Anıtkabir’e.

Bir resim çektir en azından.

Arkadaşlarınla.

Hatıra olur çocuklara, torunlara.

Gösterirsin.

Oturtursun kucağına,

Anlatırsın.

Torununun  yaşadığı, büyüdüğü, okuduğu bu ülkeyi kuran önderi anlatırsın.

Sonra birkaç densiz, birkaç duyarsızın,

Onun ismini çalmaya kalktıklarında,

Nasıl da uğraştığını,

Nasıl da çabaladığını anlatırsın.

Ve de,

‘O zaman biz bir avuç insan uğraşmasaydık,

Az daha gidiyordu Atatürk ismi elimizden’ de.

‘Çok çalıştık, çok çabaladık, kaptırmadık ismi’ de.

İllaki bir şeyler dersin.

Çünkü diyecek bir hikayen vardır artık.

Senin hikayen.

Ve o hikaye, bir büyük önderin isminin,

Bir millete ait olduğunun hikayesi olur,

Anlatılır her yerde.

Ya da,

‘Ya da’sını yazmak bile gelmiyor içimden.

‘Ya da’ yok çünkü.

Ben ‘ya da’ yı kabullenemem, sen de kabullenmek istemiyorsun,

Giy ayakkabılarını,

Gel ve dur orada.

Senin durduğun yer,

Haddini aşanların durması gerektiği yer olacak.

O sınırı sen çekeceksin.

Bu ülkenin sınırlarının çekildiği gibi.

Amma,

Önce evden çıkman lazım,

Ayakkabılarını giyip.

Ha,

Sakın resim çektirmeyi unutma hep beraber, sakın.

Hatıra olur torunlara, çocuklara.

Altına da yaz,

‘Atatürk’ün ismini geri almak için çalışmaya başladığımız ilk gün’.

21 Ocak 2012 Cumartesi, 11.30

Anıtkabir.

Sonra sorar torunlar,

-         E ee..ne oldu sonra?

Sen de,

-         Ne olacak evlat, aldık tabii ki geri. Aksi olabilir mi,

De,

Sonra da gülümse resimdeki arkadaşlarına bakıp,

‘Yahu amma da gençmişiz o zamanlar’,

De.