SESSİZCE ÜZÜLME ZAMANI

Şimdi dükkanı kapama zamanı. Yastayım. Üzüntümü daha fazla gargaraya getiremeyeceğim. Millet yasa girmiyorsa da ben artık dün akşam girdim. Sessizce üzülmek istiyorum. Sonuna kadar.

Her gün arkadaş akraba komşu eş dost,

Masum,

İnsan gibi insanlar,

Ölüyorlar bu memlekette.

Bazı günler onlarla yirmilerle.

Katillerse,

Vatan haini değil. Vatan hainliği az kalır eksik kalır,

İnsan haini bunlar.

Yaşam haini bunlar.

Gelecek nesil haini bunlar.

İktidarı muhalefeti askeri basını iş adamı topyekün hepsi hain.

Kimi göz yumduğu için,

Kimi işine geldiği için,

Kimi bu vahşetten nemalandığı için,

Kimi zaten organize eden olduğu için,

Kimi sallarım başımı alırım maaşımı dediği için,

Kimi emperyalist devletlerin uşakları taşeronları oldukları için,

Kimi muhalefeti becerip iktidarın altını üstüne getiremediği için,

Herkes suçlu.

Vatandaşta suçlu. Uzun yıllardır insanlık haini politikacıları körü körüne bilinçsizce sorumsuzca desteklediği,

Ve de,

Siyasete bulaşmadığı için.

İnsan haini olmayanlarda suçlu. Çok uzun yıllardır süre gelen cinayetler karşısında suskun kaldıkları için yeteri kadar sonuca ulaşacak tepkileri koymadıkları için suçlu.

Kendini öne atacağına mucize lider çıksın diye bekledikleri için, çözüm üretmek yerine çözüm üretilsin diye evinde oturup beklediği için,

Korktuğu için,

Herkes suçlu.

Herkes katil.

Bende suçluyum.

Bende katilim.

Bir gün yaşlarımızın bir yerlerinde bir uyuduk,

Sonra bir sabah kalktık ki,

Katil olmuşuz.

İnsanlık haini olmuşuz.

Benim bu lokmayı yutmam zaman alacak.

Aylardır uğraşıyorum didiniyorum dibi görmeyeyim diye.

Yazıyorum anlatıyorum söylüyorum seviyorum kızıyorum gülüyorum,

Amma,

Dün akşam vazgeçtim.

Dibe iniyorum.

İnebildiğim kadar.

Hayat hep deneyim.

Bu da bir deneyim.

Bu ağır bir deneyim amma. Sizi bilemem, bana ağır bir deneyim oldu.

Bedeli,

Masum insanların ölümü oldu. Olmaya da devam edecek.

Dükkanı kapatıyorum. Açarım bir gün. Umarım özlerim tekrar.

Şu an umamayacak kadar,

Üzgünüm artık.

Klavyeye bakıyorum,

Kırmızı beyaz Türk bayrağına sarılı dizim dizim tabutlar,

Görüyorum sadece.

Ağlayan anneler babalar karılar nişanlılar sevgililer çocuklar arkadaşlar dostlar tertipler görüyorum sadece. Darmaduman olan hayatlar aileler görüyorum sadece.

Perişan.

Masum.

Sizin gibi benim gibi,

İnsan gibi insanlar.

Ölenler gibi.

Bir de cenazeden cenazeye koşan madrabazları görüyorum. Sahtekarları,

Katilleri,

İnsanlık hainlerini görüyorum. Resmisi sivili.

Üzüntüm çok büyük.

Kendime dönmem kendime bakmam lazım uzun uzun.

Sessizce.

Ben yastayım.

Yasta kalacağım.

Ben karartıyorum. Kara çünkü.