BAŞLADI BİLE

BAŞLADI BİLE

Neden 1940'lardan beri bir türlü hak ettiğimiz huzuru bulamıyoruz bu topraklarda? Neden acaba? Bu nedeni hep ülke içinde aradık. Biraz da ülke dışında. Amma nedenin tamamı ülke dışında. O nedenin içeriye yerleştirdiği memurlar, aslında ha bire tenkit ettiklerimiz. Özgürlüğümüzü kaybetmediğimizi zannederken, aslında 50-100 hatta daha uzun vadelere planlanmış oyunun içindeyiz, taa 1940'lardan beri.
Küçük düşünmeyin. Ne işimiz var bu bilgilerle? Ne işimize yarar? Bugünümüze ne etkisi olur? Diye düşünmeyin. Keşke bu bilgilere ihtiyacımız olmadan yaşasaydık. Olan olmuş amma çoktan...Özgürlük için önce kapitalin yani emperyalizm etkisinden kurtulmayı hedeflememiz gerekiyor. Aksi takdirde bu durum 100 yıllarca böyle gidecek...Ve bu lafım en çok milliyetçilik duyguları en yüksek seviyede olanlara, bir gün emin olun ne Türk kalacak, ne de Kürt ne Çerkez ne Laz, ne de diğer kültürlerden insanlar bu topraklarda. Bu topraklar onlara lazımdı, zaten ellerine geçirmişlerdi Osmanlı döneminin bir yerinden sonra, Atatürk diye hiç bilmedikleri yerden bir insan çıktı karşılarına. Beklediler. Onlar yüzyıl boyu bile beklerler. Ve geri alma mücadelesi ve organizasyonu yaptılar taa zamanında. Atatürk'ün ölümünden sonra, Atatürk'le içine düştükleri şoku atlatır atlatmaz.

Öğrenmek gerekir;
Mesela; İlluminati nedir? Bu yapılanmanın iş insanı, her nevi sanatçı, akademisyen, siyasi dünya çapında üyeleri nedir? Amaç nedir? Bugüne kadar neleri nasıl organize etmişlerdir bu gezegende? Kaç yılından beri? Güçlerini nereden alırlar? Sanatçıları neden kendilerine bağlarlar (Özellikle dünya çapında meşhur olanları veya dünya çapında meşhur etmek istediklerini? Gibi...Okuyun...Google bile yeter...

Mesela; Şu ailelere dikkat. Her biri hakkında bilgilenmek işin uluslar arası çapını anlatır bize;
Rothschild
Bundy
Dupont
Habsburg
Morgan
Rockefeller
Warburg
Oppenheimer
Lord
Freeman
Collins
Astor
Russell

Huninin geniş tarafına sırtını dönüp, deliğe dikersen gözünü, zaten o gün kaybettin demektir, neyi? Özgürlüğü.

Ha hiç şakası yoktur, ne bu yapılanmanın, ne de bu ailelerin. Ne kralları, ne sultanları, ne diktatörleri önce yaratıp sonra yok etmişlerdir. Say say bitmez. Seni beni leblebi gibi yutarlar anında. Yutmak: Ölmek.

E sizler ölmüyor musunuz, o göç etmeye zorlanan insanların trajedileri ile, her gün bu topraklarda ölen gencecik çocuklarla, açlıktan susuzluktan ölümlerle, eziyetlerle, işkencelerle? Ben ölüyorum. Bir kez daha ölmek çok sıradan bana...Sadece her açlıktan susuzluktan ölen dünyanın neresinde olursa olsun, her bir bebekle ben bin kez ölüyorum zaten. Komaz bir kez daha ölmek.

Birleşmek lazım, doğru. Amma ırk, kültür, o din bu din ayırt etmeden, ruhani inançları olsun olmasın, dil farkı olsun olmasın, her türden insan, sınırlarla ayrıştırmadan insanları, sadece insan olarak bir araya gelmek lazım.

Çok ütopik gelebilir sizlere...Benim için başladı bile...

Murat Denizel