MOZAİK
Neşeli ol hayatını yaşa diye yazmış tee milattan önce 3. Yüzyılda. O zaman bile canına nasıl tak ettiyse artık, oturmuş, mozaiklerle tek tek tek yazmış yere,
‘’Neşeli ol hayatını yaşa’’.
Üzerinden binlerce yıl geçiyor, hiçbir şey değişmiyor.
Üstüne basan afakanlar,
Ciğerini parçalayan acılar,
Adaletsizlikler,
Gaddarlıklar,
Acımasızca güç gösterileri,
Savaşlar,
Menfaati peşinde etrafını gezegeni kasıp kavuranlar,
Aldatmalar,
Sevgisizlikler,
Saygısızlıklar,
Yalanlar dolanlar gırla, hep aynı.
Hep vardı, hep var, hep olacak.
Zannediyoruz ki,
Hep bizim kuşaklara, hep bize denk geliyor bütün bu kötülükler. Ki aslında,
Dinler önce akıl sonra icat edilip yayılmaya başladığından,
Yani insan evladı kul olmaya bazen gönüllü bazen gönülsüz olarak karar verdiğinden beri,
Ve,
Paranın,
Ve,
Devlet millet kavramı dahil topyekün hepsinin üzerinden müthiş bir ticaretin ve gücün yaratılacağının çakılmasıyla beraber, keşiflerinden beri,
Her kuşak için dertler hep aynı.
Ki,
Oturmuş,
Yazmış mozaiklerle tek tek tek,
‘’Neşeli ol hayatını yaşa’’.
Tee,
Milattan önce 3. Yüzyılda. Hem de.
Her bir kuşak iddia eder döner bir evvelki kuşağa,
‘’Yine siz şanslıymışsınız’’ diye girer lafa.
Her bir kuşaksa kendini şanslı görür bir sonraki kuşağa nazaran.
‘’Ahh biz gördük göreceğimizi, esas siz biz yaşlara geldiğinizde neler olacak kim bilir, üzülüyorum vallahi sizin için ahh ahhh…’’ diye diye.
Doğru, neler olacak kim bilir. Daha.
İçi daralıp,
‘’Neşeli ol hayatını yaşa’’ diye oturup yere, mozaiklerle tek tek tek yazan insanın kulağına,
Recep tayyip diye fısıldasam,
Ne anlardı? Ne derdi acaba? O an...
Onun recepi kimdi acaba?
O günün feysi,
Mozaikler.
Layk yok, bi bok yok.
Yaz dur. Da, okuyan var mı meçhul.
Paylaş desen o da yok.
Kopyala vardı belki,
Gidip kendi şehrinde,
Oturup yere,
Mozaiklerle aklında kaldığı kadarı ile yazdı durdu belkide, tek tek tek,
Neşeli ol hayatını yaşa.
Hayat bu kadar.
Kısa.
Murat Denizel
Neşeli ol hayatını yaşa diye yazmış tee milattan önce 3. Yüzyılda. O zaman bile canına nasıl tak ettiyse artık, oturmuş, mozaiklerle tek tek tek yazmış yere,
‘’Neşeli ol hayatını yaşa’’.
Üzerinden binlerce yıl geçiyor, hiçbir şey değişmiyor.
Üstüne basan afakanlar,
Ciğerini parçalayan acılar,
Adaletsizlikler,
Gaddarlıklar,
Acımasızca güç gösterileri,
Savaşlar,
Menfaati peşinde etrafını gezegeni kasıp kavuranlar,
Aldatmalar,
Sevgisizlikler,
Saygısızlıklar,
Yalanlar dolanlar gırla, hep aynı.
Hep vardı, hep var, hep olacak.
Zannediyoruz ki,
Hep bizim kuşaklara, hep bize denk geliyor bütün bu kötülükler. Ki aslında,
Dinler önce akıl sonra icat edilip yayılmaya başladığından,
Yani insan evladı kul olmaya bazen gönüllü bazen gönülsüz olarak karar verdiğinden beri,
Ve,
Paranın,
Ve,
Devlet millet kavramı dahil topyekün hepsinin üzerinden müthiş bir ticaretin ve gücün yaratılacağının çakılmasıyla beraber, keşiflerinden beri,
Her kuşak için dertler hep aynı.
Ki,
Oturmuş,
Yazmış mozaiklerle tek tek tek,
‘’Neşeli ol hayatını yaşa’’.
Tee,
Milattan önce 3. Yüzyılda. Hem de.
Her bir kuşak iddia eder döner bir evvelki kuşağa,
‘’Yine siz şanslıymışsınız’’ diye girer lafa.
Her bir kuşaksa kendini şanslı görür bir sonraki kuşağa nazaran.
‘’Ahh biz gördük göreceğimizi, esas siz biz yaşlara geldiğinizde neler olacak kim bilir, üzülüyorum vallahi sizin için ahh ahhh…’’ diye diye.
Doğru, neler olacak kim bilir. Daha.
İçi daralıp,
‘’Neşeli ol hayatını yaşa’’ diye oturup yere, mozaiklerle tek tek tek yazan insanın kulağına,
Recep tayyip diye fısıldasam,
Ne anlardı? Ne derdi acaba? O an...
Onun recepi kimdi acaba?
O günün feysi,
Mozaikler.
Layk yok, bi bok yok.
Yaz dur. Da, okuyan var mı meçhul.
Paylaş desen o da yok.
Kopyala vardı belki,
Gidip kendi şehrinde,
Oturup yere,
Mozaiklerle aklında kaldığı kadarı ile yazdı durdu belkide, tek tek tek,
Neşeli ol hayatını yaşa.
Hayat bu kadar.
Kısa.
Murat Denizel
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder