SÜZÜLMEYE AZ KALDI
Üzülen üzülene memleketin haline bakıp bakıp. Sevinenler de vardır mutlaka, tercih meselesi. Tercihleri belirleyense aklının, ruhunun ve yaşamına ve yaşama olan hayranlığın kadar sınırları olan,
Cesaretin.
Yaşam cesaret ettiklerimiz kadar.
Yaşamımızın kalitesiyse cesaret ettiklerimizin yaşamımıza taşıdıkları keyiflerin dozları.
Ve daha da önemlisi,
Neye layık olduğumuz, layık olduklarımızı ne kadar hak ettiğimizse,
Vizyonumuz,
Ve,
Gelişimimize verdiğimiz emek,
Kadar.
Sevmediğin hayatın içinde yaşamayıp,
Sevmediklerine,
Sırtını dönmekle başlayan,
Bildiğini,
O günün aklıyla,
O günün gönlüyle,
O günün ruhuyla,
Okuma,
Zanaatı,
Yaşam.
O anı yaşayıp,
O anın tadını çıkarıp,
Zevkten zevkte,
Mutluluktan mutluluğa,
Sektirmekse kendini,
Zanaattan öte,
Sanat.
Zanaatkar olmak mümkün,
Usta çırak meselesi.
Doğru ustalar seçersen kendine,
Çok çalışıp çok uğraşırsan,
Olası.
Mümkün yani.
Diğeri çok farklı.
Ya sanatçı doğarsın,
Ya da sanatçıları taklit edersin,
O da sanata çok düşkünsen eğer.
Bizim üstünde yaşadığımız topraklardaysa,
Zanaat sahibi olmaya hevesli insan sayısıysa çok az.
Sanatkar doğup,
Sanatkar doğmasa bile kendine bir yol seçip sanatçıların peşinden koşanda yok denilecek kadar az.
Bu nedenle,
Sevimsiz,
Mutsuz,
Keyfi kaçık,
Aşktan korkan,
Sevgiden kaçan,
Hesaplayıp ölçüp biçmeye çalışan, çalıştıkça hiçbirini hiç mi hiç beceremeyen,
Özgürlüğü tarif bile etmeye cesaret edemeyen,
Kavrukluğa,
Fit olduklarına sevinme salaklığı ile şükretmek arasında var olan farkı hiç çakamamışlarla hep beraber,
Bir yaşam sürüyoruz bu topraklar üstünde.
Sürüyorlar desek daha doğru.
Ben değil.
Sevmiyorum bu toprakların üstünde yaşayan insanların çoğunu, o yüzden uzak duruyorum, uzaklaşıyorum her geçen an.
Onlarda beni sevmesinler istiyorum zaten.
Dağın başında o bahçeyi çok istiyorum, orada yaşamak, sevdiğimle.
Sevgiyi alıp koynuma, saklanmak istiyorum çünkü aptal kalabalıklardan.
Sevgim kirleniyor,
Bu ülkede.
Az kaldı,
Dağın arkasına yerleşmeye.
Kelimelerimin renkleri solmamalı, izin veremem.
Anam ağladı o renkleri,
Keşfedene kadar,
Ben.
Murat Denizel
Üzülen üzülene memleketin haline bakıp bakıp. Sevinenler de vardır mutlaka, tercih meselesi. Tercihleri belirleyense aklının, ruhunun ve yaşamına ve yaşama olan hayranlığın kadar sınırları olan,
Cesaretin.
Yaşam cesaret ettiklerimiz kadar.
Yaşamımızın kalitesiyse cesaret ettiklerimizin yaşamımıza taşıdıkları keyiflerin dozları.
Ve daha da önemlisi,
Neye layık olduğumuz, layık olduklarımızı ne kadar hak ettiğimizse,
Vizyonumuz,
Ve,
Gelişimimize verdiğimiz emek,
Kadar.
Sevmediğin hayatın içinde yaşamayıp,
Sevmediklerine,
Sırtını dönmekle başlayan,
Bildiğini,
O günün aklıyla,
O günün gönlüyle,
O günün ruhuyla,
Okuma,
Zanaatı,
Yaşam.
O anı yaşayıp,
O anın tadını çıkarıp,
Zevkten zevkte,
Mutluluktan mutluluğa,
Sektirmekse kendini,
Zanaattan öte,
Sanat.
Zanaatkar olmak mümkün,
Usta çırak meselesi.
Doğru ustalar seçersen kendine,
Çok çalışıp çok uğraşırsan,
Olası.
Mümkün yani.
Diğeri çok farklı.
Ya sanatçı doğarsın,
Ya da sanatçıları taklit edersin,
O da sanata çok düşkünsen eğer.
Bizim üstünde yaşadığımız topraklardaysa,
Zanaat sahibi olmaya hevesli insan sayısıysa çok az.
Sanatkar doğup,
Sanatkar doğmasa bile kendine bir yol seçip sanatçıların peşinden koşanda yok denilecek kadar az.
Bu nedenle,
Sevimsiz,
Mutsuz,
Keyfi kaçık,
Aşktan korkan,
Sevgiden kaçan,
Hesaplayıp ölçüp biçmeye çalışan, çalıştıkça hiçbirini hiç mi hiç beceremeyen,
Özgürlüğü tarif bile etmeye cesaret edemeyen,
Kavrukluğa,
Fit olduklarına sevinme salaklığı ile şükretmek arasında var olan farkı hiç çakamamışlarla hep beraber,
Bir yaşam sürüyoruz bu topraklar üstünde.
Sürüyorlar desek daha doğru.
Ben değil.
Sevmiyorum bu toprakların üstünde yaşayan insanların çoğunu, o yüzden uzak duruyorum, uzaklaşıyorum her geçen an.
Onlarda beni sevmesinler istiyorum zaten.
Dağın başında o bahçeyi çok istiyorum, orada yaşamak, sevdiğimle.
Sevgiyi alıp koynuma, saklanmak istiyorum çünkü aptal kalabalıklardan.
Sevgim kirleniyor,
Bu ülkede.
Az kaldı,
Dağın arkasına yerleşmeye.
Kelimelerimin renkleri solmamalı, izin veremem.
Anam ağladı o renkleri,
Keşfedene kadar,
Ben.
Murat Denizel
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder