AYIP YAZI BU OKUMAYIN

Ayıp yazı bu, okumayın. Ayıbı ilk kim icat etti acaba? O ayıp bu ayıp. Kim karar vermiş acaba nelerin ayıp olduğuna zamanında acaba? Mesela tuvalette ıkındığımızın görülmesi neden ayıptır acaba? Herkes ıkınıyor. Nesi özel? Kokusu her halde. Hele kelimeler feci. Çiş yerine küçük tuvalet demek mesela. Büyüğü de var tuvaletin, o da tuhaf. Tuvalet  nerede yerine, lavabo nerede. Lavaboya mı işeyecek acaba diye düşünürüm hep.

Kilotu gözükür,

Ayıp.

Memesi gözükür ayıp.

Akşam seviştik demez,

Yattık der mesela.

Neden yattınız,

Ayakta da sevişirdiniz demek gelir içimden.

Don denmez,

Kilot denir.

Kıç denmez,

Popo denir.

Kahkaha attığı için ayıplanır insanlar.

Ne ayıp,

Nasıl gülmek o diye. Eklerde, bağıra bağıra diye. E ne güzel, yıkılıyor gülmekten demek, nesi ayıp.

Öpüşürsün kalabalıkta o da ayıp.

Hele okşamak,

Tam ayıp.

Sanki tek öpüşen sevişen okşayan sensin,

Nesi özel bunun?

Ayaklarınla oynama ayıp.

Omzunla oyna amma ayıp değil.

Nesi var ayakla oynamanın?

Ayak bu yahu,

Oyna dur istediğin kadar kime ne.

En çok çıplaklığa takılıyorum.

Çıplaklık ayıp.

Nesi ayıp?

E gözüktü ya.

Sanki bir tek sende var o organlardan uzantılardan girintilerden çıkıntılardan.

İnsan bedeni bu yahu,

Öyle veya böyle,

Herkeste var.

Kimse görmesin ayıp.

Nesi özel? Sana özel. İyi de soyun sokakta gez diyen mi var.

Ha de ki gördü,

Ne oluyor görülünce görünce?

Ayıp.

Hem de ne ayıp. Aman ne ayıp.

En ayıplarından biri sevişmek toplum içinde.

Sevişemezsin.

Herkes gibi sevişiyorsun sende öyle böyle aynı,

Nesi ayıp?

Özel.

Vay, bilmediğimiz ne var acaba özel oluyor,

Kendine sana özgü.

İnsan bedenin yapabildiği her şey her insan için.

Bu nasıl bir özellik,

Desem,

Konuşması bile ayıp.

Düşününce ne kadar çok şey ayıp.

Sevişen çıplak insan resimlerini fotoğraflarını ulu orta asamazsın istediğin yere. Hatta çıplak insan resmini bile. Bırak sevişenini.

Ayıp.

Ne ayıbı yahu, sanatçılar ömürlerini veriyorlar o resmi yapmak o fotoğrafı çekmek için. O heykeli yaratmak için.

Eskiyse eser birkaç yüz yıl evvelinden kalmaysa sanat eseri amma. Sanat eserine de,

Ayıbın kalktığı tek bir yer var. Nerede? Müzede. Sıkı mı as evin girişine veya ofise bir güzel sevişen insanların resimlerini fotoğraflarını,

Koy bakalım sevişen insan heykellerini.

Ayıba bak sen.

Acaba iki sevgili,

Karı kocalar,

Ne kadar çok şeyi konuşamıyorlardır kendi aralarında bile,

Ayıp diye.

İki insan arasında yaşanan ilişkilerin kendinden konuşmak ayıp,

Onların kendi aralarında da,

Konuşması ayıp.

Özelin de özeli.

Nesi özelse.

Elle yiyemezsin.

Amma elle yemek istiyorum,

Olmaz ayıp.

Sende ye,

Yemem, olmaz. Zaten görüntüde  kötü.

Neden?

Nesi var elime yemeği alıp ağzıma götürüyorum,

Kıçıma sokmuyorum ki,

Desem,

Zaten bu lafta ayıp oluyor. A aa denir mi öyle. Denmez mi?

Donu belinden fışkırmış birine,

Diyemezsin,

O don oradan ya fuşya fuşya dantel ya da boxer boxer lastik tomarı sırıtır gelip geçene,

Desen ki donunuz gözüküyor,

Yersin zılgıtı,

Ayıp tanımadığın kadına erkeğe donun fışkırmış demek belinden.

Bak şimdi olaya. Kafede oturuyorum bir kadının bluzunun düğmesi açılmış farkında değil,

Sütyen de yarım,

Memesi gözüküyor, neredeyse ucu bile.

Yan masada hamşolar gurubu seyirlerde.

Kaosa bak sen şimdi.

Kadının memesi gözüküyor, ayıp memenin gözükmesi. İlk ayıp.

Herifler memeyi seyrediyorlar o da ayıp. Al sana bir ayıp daha.

Gitsem kadına,

Hanımefendi düğmeniz açılmış yarım sütyeninizin içinden memenizin ucu gözüküyor siz hareket ettikçe desem, tam ayıba girer,

Var ya,

Bu en ayıp.

Atarlar beni o restorandan.

Oturma şekilleri vardır kabul görmüş.

Ayaklarını her yerde uzatamazsın mesela.

Ayıp.

Kime?

Etrafa.

Neden?

Ayakkabının altı gözüküyor veya ayak tabanım, ilk defa mı görüyorsunuz?

Olsun, ayıp. Hatta hakaret gibi de neredeyse.

Tam ayıp bu da.

İstediğin yerini istediğin yerde kaşıyamazsın etrafta insan varsa.

Amma kaşınıyor,

Olmaz, yahu karnım kaşındı diye sokamazsın elini giysinden içeri, kaşıyamazsın hart hart.

Kıçın kaşınırsa tam yandın, sürtün dur oturduğun yere.

Mesela kıç deyince,

Osurdu diyemezsin, gaz çıkardı denir. Ne gazı bu yahu, tüp müyüz biz. Aç bak Türkçe sözlüğe, osurmak deniyor eylemin adına.

Geğirmeye hiç girmiyorum, feci ayıp.

Kadın adet görür yani regl olur yani aybaşı da denmek yerine,

Hastalandı denir.

Yahu ne hastalığı tam tersi sağlıklı kadın işte, adet görüyor regl olmuş. O da ayıp.

Kadınlar bilemezler,

Penis kaşınır. Kaşınır birader nasıl sırt omuz kol kaşınır, bu merette kaşınır.

Kaşıyamazsın, ayıp. Sürt dur pantolonu ki geçsin kaşıntı. Ki, ayıp mayıp kaşıyan erkek epey var. Ki kadınların vajinası kaşınıyor mu acaba? Kaşıyanı görmedim de. Ya da bana denk gelmedi.

Çocukken başlar ayıplar.

Odası dağınık diye çıkışılır çocuğa, ayıp böyle yaşanmaz denir.

Kime ayıp?

Sana ne nasıl yaşarsa yaşar, nesi ayıp? Sonra alışır. Alışsın yine sana ne? Amma sonra biriyle yaşarken ne derler? Ne derler? Dağınık derler. Ayıp.

Öyle yapma çocuğum ayıp,

Böyle deme çocuğum ayıp,

Ayıplarla kuşatıp kendimizi,

Sonra,

Kıvranıp duruyoruz yaşamın içinde,

Ayıp etmeden,

Yaşamak için.

Terbiyesizlikle suçlayarak suçlanarak.

Ne büyük terbiyesizliktir aslında,

İnsanları,

Davranışlarıyla,

Sözleriyle yargılamak.

Ne ayıptır aslında,

İnsanları,

Tek tip hale getirme çabası.

Ki,

Çocuklar ayıplara isyan şakalar yaparlar oyunlar oynarlar aslında.

Geğirmece oyunu.

Osurmaca oyunu.

Kahkahalarla gülerler sonrada.

Tuvalete dalarlar biri çişini kakasını yaparken, bok derler,

Yıkıla yıkıla gülerler.

İlk cinsel deneyimleridir bir birlerine cinsel uzuvlarını gösterirler.

Büyüklerse,

Her enselediklerinde onları,

Ayıp diye kızgınlıklarla dehşete düşürürler çocukları. Deyince ayıp, çocuk ne düşünür acaba? Utanır muhtemelen.

Utanmak mı istiyorsun?

İnsana canlıya,

Değer vermiyorsan asıl o zaman utan işte.

Kendi menfaatin için,

Doğanın canına mı okuyorsun,

En ayıbı bu işte.

İnsanları kategorize mi ediyorsun,

Fakir zengin güzel çirkin,

Hatta kadın erkek diye,

Ayıp oğlu ayıp.

Enjekte edilmiş ayıp denilen öğretilere dayatmalara utana utana,

İnsanlığımızdan,

Utanmaya zaman kalmıyor.

Bende utanıyorum çok. Tek bir şeyden,

Ayıp buluyorum bu yüzden,

Tek bir şeyi,

İnsanlıktan.

Osurmak mı?

Yanında,

Bahar çiçeği.

Ikınmak mı?

E sıçıyorsun gezegenin içine insanoğlu olarak yüz yıllardır ıkınmadan hem de,

Ayıp olmuyor mu?

Ne ayıp hem de.

Sıçmak mı dedim ben?

Sıçtım,

Yine son anda.

Ayıp.

Utanmazın tekiyim,

Demek,

Ben.

Ne güzel.

İnsanlık devam ettikçe böyle,

Bu daha başı.

Ayıbı mı örtecek yorgana ihtiyacım yok benim.

Malım meydanda.

Arlanmazım da,

Bu yüzden,

Yerse.