Iııınnn...

Çocukluk oyuncaklarınız duruyor mu? Duruyorsa çıkarıp oynadığınız oluyor mu arada hiç? Ben geçenlerde çocukluğumdan kalan matchbox arabalarımla oynadım. Iıınnn diye ses bile çıkarmışım. Motorun sesi, arabayı iterken. Şarttır. Sesi çıkardığımı fark etmedim, duyunca da şaşırdım amma.

Ne tuhaf,

Sen kırk beş sene oynama o oyuncaklarla,

Sonra,

Iııınnnn…

Ellerim bile aynıydı. Değil mi ki hislerim değişmiş olsun. Hafriyat aracının kepçesi hala takılıyor. Elli senedir yahu. Kimseler yaptırtmamış demek.

Tek kapılı kırmızı Chevrolet’in koltuklarının öne arkaya yatan arkaları da tutukluk yapmaya başlamış. Yağlamak lazım.

Kamyonun üstünde taşıdığı boruları bir arada tutan lastik eriyip gitmiş. Dokunur dokunmaz dağıldılar. Sinir oldum. Küçük boy lastik arıyorum şimdi, turuncu.

Yarış otoları iyi durumda bak. Amma onların da tekerleri yağlanmak istiyor. Eskiden koridor boyu giderlerde bir itişte,

Şimdi azıcık gidip duruyorlar. Iııınnn diye yırt kendini istediğin kadar.

Hepsini dizdim halının üstüne.

Yattım yere.

Halının üstündeki desenler yollar köprüler kavşaklar oldular yine.

Gerisi son oyunu bıraktığım yerden yeniden başladı zaten, aynı.

Nasıl olmasın ki,

Ben aynı.

Ulan büyü okullara git iş güç git evlen baba ol dede ol o ol bu ol şu ol,

Yine de aynı kal.

Iııınnnn…

Sonra da değiştim geliştim masalını göbekten salla dur ha bire. Bir bok değişmemiş.

Gelişmemişim de zahir.

Iııınnnn…

Tersi mi acaba?

Geliştiğim için mi aynı kaldım yoksa?

Öyleyse eğer,

Vay anam babam vay. Tam yandık.

Aynı kalabilmek için verdiğimiz mücadeleye bak.

Değişmemek için,

Gelişmek.

Iııınnnn…

Sevdim bu işi.

Devaam o zaman gelişmeye ki,

Değişmelim de,

Aynı kalalım. İstediğimiz an oynayalım yine oyuncaklarımızla.

Iııınnnn ha?

Bende neden neden diye sorup duruyordum yıllardır kendi kendime.

Her şeye rağmen,

Yine de,

Aynı kalmayı başarabilelim diyeymiş meğersem.

Iıııınnnn ha...