ÖZLÜYORUM
Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan, Hüseyin İnan bugün sabaha karşı idam edildi. Diyor o günlerin tek radyosunun 07.30 haberleri. Kahvaltı sofrasındayım. Günlerden Cumartesi. O zaman yarım gün okula gidiyoruz Cumartesi günleri. Elim ayağım buz kesti birden. Yaşım 14. Sinirlendim çok. Çok hem de. Çok üzüldüm. Çok hem de. O gün okulu astım, doğru Zafer Çarşısı alt kata. Sol Komünizm, Bir Çocukluk Hastalığı kitabı geçti elime ilk, aldım okumaya başladım. Basılması, okunması yasaktı. Sonra hep okudum, hep okudum ne kadar basılması yazılması yasak kitap varsa. Yasak olmayan şeylerin bi boka yaramadığını da keşfetmeye başladım aynı zamanda mesela. İsyan ettim tüm yasaklara. Yasağa isyan ediyorsan eğer, korkularınla yüzleşmişsindir zaten. Ve karar verirsin, korkak mı yaşayıp öleyim bir gün, yoksa korkmadan mı diye. Kararımı verdim, Kızılay’da tımgıtın (TMGT) bastığı, bazen içine karikatür bile çizdiğim dergiyi dağıtırken buldum kendimi hemen sonra. Hemen peşinden de faşolardan sabah akşam dayak yerken. Korkmayı aklıma bile getirmeden yasaklara karşı durmak adına hayatım boyu yedim hep o dayakları. Bazen direk bedenime, bazen ruhuma, gönlüme yedim. Korkun yoksa, tehdit edilemezsin. Tehdit edilemiyorsan eğer, özgürsün demektir.
Demirel’in asılsınlar diye el kaldırdığı, suçları için ‘’Mahkememiz Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın tamamını; bir kısmını tağyir, tebdil veya ilgaya cebren teşebbüs suçunu işlediğinizi sabit gördü. Türk Ceza Kanunun 146/1 maddesi uyarınca ölüm cezası ile tecziyenize karar verdi’’ denilen, bu üç adam asıldıktan sonra kime ne oldu, ne hissetti hiç bilemem. Bense o Cumartesi sabah, üstümde hem de Kolej forması ile buz kestim ve o gün bu üç adam beni insan etti ve korkmamayı öğretti ve özgür kıldılar yaşamdan yana. Tam 14 yaşımda.
Böyledir devrim işleri. Bir kaçını öldürürsün sokarsın mezara, kendin korkak olduğun için hallettim tamam dersin amma bin tane daha doğar o ilmekten. Hem de 14 lük en tazesinden.
Onları özlüyorum.
Murat Denizel
Deniz, Yusuf ve Hüseyin abilere selam olsun…
Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan, Hüseyin İnan bugün sabaha karşı idam edildi. Diyor o günlerin tek radyosunun 07.30 haberleri. Kahvaltı sofrasındayım. Günlerden Cumartesi. O zaman yarım gün okula gidiyoruz Cumartesi günleri. Elim ayağım buz kesti birden. Yaşım 14. Sinirlendim çok. Çok hem de. Çok üzüldüm. Çok hem de. O gün okulu astım, doğru Zafer Çarşısı alt kata. Sol Komünizm, Bir Çocukluk Hastalığı kitabı geçti elime ilk, aldım okumaya başladım. Basılması, okunması yasaktı. Sonra hep okudum, hep okudum ne kadar basılması yazılması yasak kitap varsa. Yasak olmayan şeylerin bi boka yaramadığını da keşfetmeye başladım aynı zamanda mesela. İsyan ettim tüm yasaklara. Yasağa isyan ediyorsan eğer, korkularınla yüzleşmişsindir zaten. Ve karar verirsin, korkak mı yaşayıp öleyim bir gün, yoksa korkmadan mı diye. Kararımı verdim, Kızılay’da tımgıtın (TMGT) bastığı, bazen içine karikatür bile çizdiğim dergiyi dağıtırken buldum kendimi hemen sonra. Hemen peşinden de faşolardan sabah akşam dayak yerken. Korkmayı aklıma bile getirmeden yasaklara karşı durmak adına hayatım boyu yedim hep o dayakları. Bazen direk bedenime, bazen ruhuma, gönlüme yedim. Korkun yoksa, tehdit edilemezsin. Tehdit edilemiyorsan eğer, özgürsün demektir.
Demirel’in asılsınlar diye el kaldırdığı, suçları için ‘’Mahkememiz Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın tamamını; bir kısmını tağyir, tebdil veya ilgaya cebren teşebbüs suçunu işlediğinizi sabit gördü. Türk Ceza Kanunun 146/1 maddesi uyarınca ölüm cezası ile tecziyenize karar verdi’’ denilen, bu üç adam asıldıktan sonra kime ne oldu, ne hissetti hiç bilemem. Bense o Cumartesi sabah, üstümde hem de Kolej forması ile buz kestim ve o gün bu üç adam beni insan etti ve korkmamayı öğretti ve özgür kıldılar yaşamdan yana. Tam 14 yaşımda.
Böyledir devrim işleri. Bir kaçını öldürürsün sokarsın mezara, kendin korkak olduğun için hallettim tamam dersin amma bin tane daha doğar o ilmekten. Hem de 14 lük en tazesinden.
Onları özlüyorum.
Murat Denizel
Deniz, Yusuf ve Hüseyin abilere selam olsun…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder