KOMÜN
Yaşamım son bulmadan mutlaka gerçekleştirmek istediğim son hayalim.
Benimkisi keşif değil, benimkisi gerçekleştirmek istediğim bir hayal.
Şöyle;
Tarıma dayalı, insanların merak etmediği, bilmediği, gidip görmeyi akıl bile edemedikleri bir vadide.
Hava var,
Su var,
Toprak var,
Birde,
İnsanlar.
İster itişten kakıştan nasibini almış kirlenmiş orası burası, ister pür-ü pak kalmış olsun,
İnsan olsun yeter.
Çalışan,
Üreten,
Ürettiği kadar yaşayan, yaşamayı öğrenmeye çalışan,
Yaşadığı kadar üretebilen,
Paylaşan,
Eşit amma,
Yükü de, yan gelip yatmayı da birlikte yaşayan,
Ne lazımsa yaşamın temel ihtiyaçları adına,
Sadece,
Bir mevsimlik saklayan,
Bir sonraki yıl için endişelenmeyen,
Yetinen, yetinmeyi sevenlerin yaşadığı,
Bir,
Köy.
Nedense gençler ağırlıkta. Bizim kuşak, bizden yaşlılar vazgeçemezler alışkanlıklarından diye ruhuma yerleşmiş kaygılardan olabilir.
Araç var, bir tane. Olası acil bir durumda istemesek de bir yerlere ulaşmak adına.
Dış dünyada ne oluyor ne bitiyor kimsenin umurunda değil,
Ne cep telefonu, ne bir televizyon, ne radyo, ne internet, ne bilgisayar.
Mektup yazsın meraklısı, haber ulaştırmak isteyeni.
Herkes anne baba, herkes kardeş, herkes amca teyze dayı, herkes nine dede.
Alavere dalavere, hinlik, puştluk hiç yok.
Yani dert yok.
Işık güneş kadar.
Kalem kağıt var. Yazmak iyidir. Yazarsan kendini okursun, ilk okuman gerekeni yani, her an yeniden yazılanları yani.
Kimsenin evi yok, herkesin evler. Ne var ne yok, herkesin.
Para yok,
Değiş tokuş var,
Herkesin becerisi farklı, herkesin faydası farklı, herkesin hayalleri farklı.
Fakir de yok, zengin de. Yok ki azı fazlası olsun sende onda bende.
Sessiz.
Şarkılı amma. Kendi şarkılarını söyle dur, kim engel.
Sade.
Örtündüğün kadar o da çok meraklıysan.
İster kal, bık git. İster bık geri dön.
Ne neden geldin diyen var, ne de neden gittin.
Demokrasi yok.
Oy yok bu yüzden. Her insanın kararı kabul çünkü.
Sevgi var,
Saygı var ya,
Kararlar hep faydalı, hep eğlenceli. Gülümseten.
Ayin yok,
Din yok,
İnanç var amma, hissedene duyana. Bireysin sen, kime ne.
Alt yok, üst yok. Hükmeden yok, hükmedilen de.
Kanun yok, kural yok.
İmza yok,
Söz var, çok yeter hem de.
Biriken olmadığı için, mirasta yok. Adın var, soyadın yok, kimden geldiğin değil, varlığın yeter.
Soran olursa akıl var isteyene, yeterse yettiği kadar o da.
Benimkisi hayal. Bugün olmasa yarın, yarın olmasa öbür gün olacak bu gezegende. Bir zamanlar olduğu gibi, yeniden.
Olur mu,
Olur.
Varsa aşk,
Sadece,
Yaşama.
Çok tuhaf geliyor okuyunca bir kez daha, hatta ne kadar ütopik diyebilirsin,
Halbuki ve aslında ne kadar,
İnsan,
Ne kadar insanca.
Zırvalama, saçmala, gerçekleşemez mümkün değil böyle hayaller dahi diyorsan eğer,
İnsan kadar insan olmaktan ne kadar uzağa düşmüşüz,
Hayale bile,
İzin veremez olmuş ruhumuz,
Ümitlerin bile sınırlı,
Gerisini,
Düşün sen.
Murat Denizel
Yaşamım son bulmadan mutlaka gerçekleştirmek istediğim son hayalim.
Benimkisi keşif değil, benimkisi gerçekleştirmek istediğim bir hayal.
Şöyle;
Tarıma dayalı, insanların merak etmediği, bilmediği, gidip görmeyi akıl bile edemedikleri bir vadide.
Hava var,
Su var,
Toprak var,
Birde,
İnsanlar.
İster itişten kakıştan nasibini almış kirlenmiş orası burası, ister pür-ü pak kalmış olsun,
İnsan olsun yeter.
Çalışan,
Üreten,
Ürettiği kadar yaşayan, yaşamayı öğrenmeye çalışan,
Yaşadığı kadar üretebilen,
Paylaşan,
Eşit amma,
Yükü de, yan gelip yatmayı da birlikte yaşayan,
Ne lazımsa yaşamın temel ihtiyaçları adına,
Sadece,
Bir mevsimlik saklayan,
Bir sonraki yıl için endişelenmeyen,
Yetinen, yetinmeyi sevenlerin yaşadığı,
Bir,
Köy.
Nedense gençler ağırlıkta. Bizim kuşak, bizden yaşlılar vazgeçemezler alışkanlıklarından diye ruhuma yerleşmiş kaygılardan olabilir.
Araç var, bir tane. Olası acil bir durumda istemesek de bir yerlere ulaşmak adına.
Dış dünyada ne oluyor ne bitiyor kimsenin umurunda değil,
Ne cep telefonu, ne bir televizyon, ne radyo, ne internet, ne bilgisayar.
Mektup yazsın meraklısı, haber ulaştırmak isteyeni.
Herkes anne baba, herkes kardeş, herkes amca teyze dayı, herkes nine dede.
Alavere dalavere, hinlik, puştluk hiç yok.
Yani dert yok.
Işık güneş kadar.
Kalem kağıt var. Yazmak iyidir. Yazarsan kendini okursun, ilk okuman gerekeni yani, her an yeniden yazılanları yani.
Kimsenin evi yok, herkesin evler. Ne var ne yok, herkesin.
Para yok,
Değiş tokuş var,
Herkesin becerisi farklı, herkesin faydası farklı, herkesin hayalleri farklı.
Fakir de yok, zengin de. Yok ki azı fazlası olsun sende onda bende.
Sessiz.
Şarkılı amma. Kendi şarkılarını söyle dur, kim engel.
Sade.
Örtündüğün kadar o da çok meraklıysan.
İster kal, bık git. İster bık geri dön.
Ne neden geldin diyen var, ne de neden gittin.
Demokrasi yok.
Oy yok bu yüzden. Her insanın kararı kabul çünkü.
Sevgi var,
Saygı var ya,
Kararlar hep faydalı, hep eğlenceli. Gülümseten.
Ayin yok,
Din yok,
İnanç var amma, hissedene duyana. Bireysin sen, kime ne.
Alt yok, üst yok. Hükmeden yok, hükmedilen de.
Kanun yok, kural yok.
İmza yok,
Söz var, çok yeter hem de.
Biriken olmadığı için, mirasta yok. Adın var, soyadın yok, kimden geldiğin değil, varlığın yeter.
Soran olursa akıl var isteyene, yeterse yettiği kadar o da.
Benimkisi hayal. Bugün olmasa yarın, yarın olmasa öbür gün olacak bu gezegende. Bir zamanlar olduğu gibi, yeniden.
Olur mu,
Olur.
Varsa aşk,
Sadece,
Yaşama.
Çok tuhaf geliyor okuyunca bir kez daha, hatta ne kadar ütopik diyebilirsin,
Halbuki ve aslında ne kadar,
İnsan,
Ne kadar insanca.
Zırvalama, saçmala, gerçekleşemez mümkün değil böyle hayaller dahi diyorsan eğer,
İnsan kadar insan olmaktan ne kadar uzağa düşmüşüz,
Hayale bile,
İzin veremez olmuş ruhumuz,
Ümitlerin bile sınırlı,
Gerisini,
Düşün sen.
Murat Denizel
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder